Anam məndən tez-tez soruşur - sən nəçi olmaq istəyirsən? Mən bu sualın cavabını bilirəm və hədəfimi də müəyyən etmişəm, lakin anama hələ demirəm. Niyə? Çünki, Şumaxer kimi avto-yürüşçü olmaq istəyirəm. Anama isə hələ demirəm, çünki onu qoruyuram. O, daim mənə görə narahat olub əsəbiləşəcək, mən isə bunu istəmirəm.
        Mən sürəti sevirəm. Pəncərələrdən külək maşının salonuna daxil olub üzümə vurduqda mənə xüsusi ləzzət verir. Mən benzin iyini xoşlayıram, onsuz maşın işlək olmayan metal iyini xatırladır. Benzin - avtomobilin qanıdır. Maşın sürərkən sükanın insanın əlinin altında yağ kimi süzülməsi mənə xüsusi zövq verir. O maşınla sürücü arasında vəsilə rolunu oynayır. Axı bu çox qəribə bir şeydir, insan bu dəmir atı istədiyi kimi ram edir. Bəli, əsl atı saxlamaq çox çətin bir işdir və hər bir kəsin bacardığı iş deyil. At üçün asfalt yol çəkməyə və ona benzin tökməyə ehtiyac yoxdur. Hələ onu demirəm ki, benzin yandıqdan sonra zərərli qazlar xaric edir. At canlıdır, o insanın dostudur. Amma düzünü desək, at sürmək məktəbinə bir üzv oldum və başa düşdüm ki, mən atları elə duya bilmirəm.
        Mənə elə gəlir ki, mən avtomobili yaxşı hiss edir və pis tanımıram.
        Mən tez-tez sükan arxasında otururam. Gələcək fövqəladə bir sürətlə bizim üstümüzə gəlir. Deyəsən anam artıq sezib ki, mən dərslərdən sonra gənc kartinqçilər seksiyasına məşğul olmağa gedirəm.
Top